Geschiedenis PVS Sint-Oedenrode / Dai-Ippo
Het ontstaan van Dai-Ippo
In het voorjaar van 1963 was de heer Wim Evers en Johan van de Burgt beide werkzaam bij Nolte te Eindhoven. Wim Evers was lid van PVS Uden (Prestige Vorming School Uden), alwaar hij judoles volgde. Wim Evers en Johan van de Burgt bespraken samen al lopend naar het werk of er misschien in Sint-Oedenrode ruimte was om zelf een Judoclub op te richten. Johan zei tegen Wim: “Ik doe altijd mee”. Zo zijn beide heren een aantal bekenden, vrienden en familieleden gaan benaderen. Daarna werd een ruimte gezocht en gevonden bij gemeenschapshuis “Ons Huis” in de Deken van Erpstraat. In september 1963 werd met deze groep leden gestart met trainen. Daar Wim Evers leerling was bij PVS Uden, werd de club PVS Sint-Oedenrode genoemd. Andre Peters was de leider van PVS Uden en nam dan ook de examens af van de leerlingen de eerste jaren. De judoka’s konden een judopas aanvragen bij NJJA (National Judo & Jiu Jitsu Association, onder leiding van P.F. Beljaars te Tilburg) of NJJB (Nederlandse judo en jiu jitsu bond). Er werd gekozen voor NJJA, zodat dhr P.F. Beljaars (toen 5e dan judo) de examens in de judopaspoorten aftekende.
Start van PVS Sint-Oedenrode
Om een groepje bij elkaar te krijgen werd er door Wim en Floor Evers, F. Verbakel en enkele anderen waarvan de namen niet bekend zijn, een demonstratie gegeven in “Ons Huis”. Tevens was er een advertentie geplaatst in de Midden Brabant die toen nog “De Rooise Courant” heette. Zoals hierboven al gemeld werd aldus in september 1963 met een groepje van ongeveer 25 vrienden, familie en kennissen gestart in gemeenschapshuis “Ons Huis”. Er werd contributie betaald waarmee de huur van de locatie betaald kon worden. Verder was er geen geld. Daarom werd er van zachtboardplaten een trainingsvloer gemaakt. De zachtboardplaten werden in een dubbele laag op de grond gelegd en met planken bij elkaar gehouden. Omdat de zachtboardplaten snel slijtage vertoonden, werd er een zeil over gespannen. Het was geen ideale maar wel een praktische oplossingen voor een club zonder geld. Na een tijdje konden er echte judomatten van een andere club overgenomen worden. Dit was een investering en een stap naar een beter uitgeruste judoclub. Er werd in 2 groepen telkens 1 uur getraind. De tafels en stoelen moesten voor de training aan de kant worden geschoven, de matten worden gelegd, en na de training alles weer terug zetten. Het was toen de gewoonte om ook voor de witte band examen te doen. In oktober 1963 werden de eerste examens hiervoor afgenomen binnen de club onder toeziend oog van Andre Peters en afgetekend door PH Beljaars te Tilburg. Om het getrainde ook in de praktijk te kunnen brengen werd in 1964 begonnen met onderlinge toernooitjes met o.a. PVS Uden, Veghel, Lieshout en Beek en Donk.
De jaren van PVS Sint-Oedenrode: (1963 t/m dec 1973)
De eerste 4 jaren van PVS Sint-Oedenrode werd er getraind in “Ons Huis”. Na enkele jaren kwamen er steeds meer leden bij vanuit het “Damianencollege” langs de Schijndelseweg. Een aantal leden van het eerste uur was gestopt met judo en naar verhouding werden het steeds meer leerlingen van het “Damianencollege”. Begin 1967 stelde een pater van het “Damianencollege” voor om de aula van het Damianenklooster te gaan gebruiken voor de trainingen. Voordeel was dat de leerlingen niet meer op en neer hoefde te reizen en intern konden blijven. Voor de club betekende het een trainingsruimte zonder huurkosten. Er is bijna 2 jaar lesgegeven in de aula van het “Damianencollege”. In die jaren nam het aantal leerlingen dat intern bij de paters een opleiding volgden steeds verder af. Dit betekende ook een afname van het aantal leden voor PVS Sint-Oedenrode. Dit werd uiteindelijke het einde van de lessen in het “Damianencollege”.
Op 17 mei 1969 was sporthal “De Streepen” klaar. Daar kwam een prachtige judomat van 6×6 meter liggen. Voor die tijd een prachtige mat. Op dat moment bestond de club nog maar uit 8 leden. Er werd maar 1 uur per week getraind. Maar na verloop van tijd nam het ledenaantal toe en moesten er 2 trainingsuren ingepland worden. Wim Evers was gaan studeren en had Johan vd Burgt gevraagd de trainingen over te nemen. Johan heeft dit toen op zich genomen en de benodigde papieren hiervoor behaald. Tot 1974 heeft Johan van de Burgt de trainingslessen verzorgd, maar kon dit vanwege zijn nieuwe werkzaamheden in 3 ploegen niet meer voortzetten. Het toenmalige bestuur besloot een andere trainer aan te trekken, Huub Ehrens.
Daar PVS Sint-Oedenrode sinds vestiging in sporthal “De Streepen” weer flink was gegroeid, werd besloten een en ander officieel te maken. In 1973 heeft het bestuur statuten en een huishoudelijk reglement opgesteld. Op 11 december 1973 werd de eerste algemene ledenvergadering gehouden en de statuten en het huishoudelijk reglement ter stemming voorgedragen. Dit heeft er toe geleid dat de club m.i.v. 1 januari 1974 werd ingeschreven bij de JBN (NJJB is JBN geworden en NJJA is opgeheven vanwege het overlijden van P.H. Beljaars).Tevens werd op dat moment de naam PVS Sint-Oedenrode veranderd in Dai-Ippo. Dai-Ippo betekent zoiets als “de eerste stap”. In de judosport probeer je gebruik te maken van de krachten van de tegenstander en moet je hem dus eigenlijk 1 stap voor zijn om te kunnen winnen. Vandaar de eerste stap, of te wel Dai-Ippo. Tevens zijn meerdere schetsen gemaakt voor een logo. Uiteindelijk is gekozen voor het Jing Jang teken, omdat dit de essentie van de judosport aardig benaderd en een oosterse sfeer uitstraalt. Omdat er toen alleen judolessen werden gegeven werd Dai-Ippo judoclub genoemd.
Dai-Ippo, en hoe nu verder?
Omdat Dai-Ippo sinds 1 januari 1974 officieel bij de JBN ingeschreven is als judoclub, wordt het mogelijk om aan bondswedstrijden te gaan deelnemen. De judoka’s gingen o.a. naar Venray, Heerlen, Beek en Donk en Kaatsheuvel. De club bleef groeien en is ergens rond 1975 weg gegaan uit sporthal de Streepen en gaan trainen in de gymzaal van de Odaschool. (reden voor verhuizing???).
Voor elke les moesten de matten opnieuw gelegd worden en na de laatste les weer opgeruimd. Een flink karwei, maar een prima locatie waar veel ramen zorgde voor veel toeschouwers. De club groeide uit tot 150 leden. De sfeer in de club was prima.
In 1977 vertrekt Huub Ehrens als trainer. Tijdelijk neemt Toos vd Pasch waar en komt Cor van der Heijden in beeld. In juli 1978 gaat Cor in Militaire dienst. De trainingen worden voor een groot deel door Frans Rongen overgenomen. Wil Verhofstad komt nadat Adrie van der Heijden het trainerschap toch niet kan combineren met zijn andere activiteiten.
In 1979 werd ook begonnen met Jiu Jitsu lessen naast de judolessen. Het animo hiervoor was groot, en zo deed Jiu Jitsu zijn intrede binnen Dai Ippo. Uiteindelijk werd in 1980 tijdens een budo demonstratie georganiseerd door Dai Ippo een Aikido demonstratie gegeven. Er werd in september 1980 gestart met Aikido lessen, verzorgt door Joop Leduc. Door het opstarten van deze andere sporten binnen Dai-Ippo, moest de club veranderen van een judoclub naar Budoclub. Later is Twan Boereboom ook tijdelijk Tai Chi lessen gaan verzorgen.
In 1979 is Dai-Ippo ook begonnen met het organiseren van het Klompentoernooi. Het wel bekende Klompentoernooi is tot op heden een groot toernooi wat inmiddels uitgegroeid is tot een 2 daags evenement met ruim 600 deelnemers.
Na terugkeer van Cor in mei 1980 gaat hij nagenoeg alle trainingen verzorgen. Frans Rongen en Wil Verhofstad stoppen als trainers van Dai-Ippo. Later komt Jan Aertse in beeld. Voor de maandag training komt na verloop van tijd Clem Majoor (collega van Cor op de Jeugdgevangenis) het trainerscorps versterken. Door medische problemen moet Clem Majoor afhaken en komt Danny Passon in 1996 als trainer bij Dai-Ippo. In 1998 stopte Danny Passon als trainer bij Dai-Ippo en heeft Eric Markgraaff de lessen van hem overgenomen. Een hele tijd hebben Cor vd Heijden, Jan Aertse en Eric Markgraaff de trainingen verzorgt. Uiteindelijk geeft Jan Aertse aan in 2006 te willen stoppen met het geven van judolessen bij Dai-Ippo. Uiteindelijk komt in 2008 Chris vd Akker judolessen verzorgen en hebben we weer 3 trainers bij Dai-Ippo. Echter valt Eric tijdelijk uit, waardoor er weer gezocht werd naar een derde trainer. In 2009 begint Jimmy Grandia de wedstrijdjudoka’s trainen. In 2010 keert Eric terug op zijn eigen vertrouwde judoavond en stopt Chris van de Akker zijn activiteiten bij Dai Ippo. In 2011 besluit Jimmy Grandia te verhuizen en stopt ook hij bij Dai-Ippo. De harde kern van Cor van der Heijden en Eric Markgraaff verzorgen vanaf 2011 alle trainingen. Het bestuur is opzoek naar een derde trainer.
Dai-Ippo eigen dojo in sporthal “de Kienehoef”
Omdat de club bleef groeien en het gesjouw met de judomatten de levensduur niet ten goede kwam, heeft het bestuur i.o.m. de gemeente gekeken of er ruimte was voor een eigen dojo, zodat de matten kunnen blijven liggen. De gemeente was bezig met plannen rond Sporthal de Kienehoef, en mede dankzij de sportraad werd een eigen dojo gebouwd. In 1981 is Dai-Ippo vol trots begonnen in deze nieuwe dojo. De dojo is dan niet echt groot, maar wel een mooie eigen ruimte.
Op 22 oktober 1983 vierde Dai-Ippo zijn 20 jarig bestaan met een groots opgezette demonstratie van 5 budosporten (judo, Jiu Jitsu, Aikido, Kempo en Taekwon Do).
Met een kleine 200 leden groeide Dai-Ippo uit tot een prestatie gerichte club. Er komen zelf opgeleide zwarte banders (Jan Aertse 2e dan in 1984). In 1985 kreeg de club er 4 zwarte banders bij, waaronder John Lueb en Eric Markgraaff. Gevolgd door Robert Bekkers en Jamie Adelmeijer in 1989. Ook gingen de trainers Cor van der Heijden en Jan Aertse op voor hun 3e dan. Beide slaagden.
1990 Was een goed jaar voor Dai-Ippo, want toen kreeg Dai-Ippo zijn 1e Nederlands kampioen, namelijk Wendy Serier. Peggy Hurkmans behaalde haar 1e dan. Helaas vielen veel succesvolle goede judoka’s weg in die tijd, maar de volgende lichting wedstrijdjudoka’s stond al snel op. Audry, Tijke, Ilse, Rob, Rosy, Mark en ga zo maar door. In 1995 was onze club weer 3 zwarte banders rijker, te weten Dennis Coppens, Wilco en William de Laat. Dai-Ippo zet als club prima prestaties neer. Kijkend naar het aantal Zuid-Nederlandse en Nederlandse kampioenen, zegt dit genoeg. Sinds 1991 heeft Dai-Ippo ook een wedstrijdcommissie gericht op het meer en gerichter deelnemen aan judotoernooien.
1e dan judo Dai-Ippo
Twan Boereboom, Helga de Groot, Frans Vos, Marc van Rooy, Peter Wapstra, John Lueb, Eric Markgraaff, Jamie Adelmeijer, Robert Bekkers, Peggy Hurkmans, Dennis Coppens, Maaike van Leusden, Wilco de Laat, William de Laat, Audry Coppens, Tijke vd Loo, Corné Mehagnoul, Lennert Asveld, Berrie Bunthof, Edwin vd Sanden, Danny Reijnders, Stef van der Heijden
2e dan judo Dai-Ippo
Cor van der Heijden, Jan Aertse, Eric Markgraaff, Corné Mehagnoul
3e dan judo Dai-Ippo
Cor van der Heijden, Jan Aertse, Eric Markgraaff
4e dan judo Dai-Ippo
Cor van der Heijden, Eric Markgraaff
5e dan judo Dai-Ippo
Cor van der Heijden, Eric Markgraaff
1e dan Jiu Jitsu Dai-Ippo
Cor van der Heijden, Harald Dogge, Jeroen Dogge, David Schellekens
2e dan Jiu Jitsu Dai-Ippo
Cor van der Heijden
3e dan Jiu Jitsu Dai-Ippo
Cor van der Heijden
Nederlands kampioenen Dai-Ippo
Wendy Serier, Audry Coppens, Sandy de Brouwer
Net buiten onze club werd Tijke van de Loo Nederlands kampioen. Later weet hij ook nog 2e van Europa te worden en 3e van de wereld heren -20 jaar, gevolgd door zijn laatste grote optreden door 3e te worden van Europa bij heren -23 jaar.
Zuid Nederlands Kampioenen Dai Ippo
Jelle Adelmeijer, Jamie Adelmeijer, Wendy Serier, Audry Coppens, Lenny de Brouwer, Sandy de Brouwer, Rosy van de Loo, Wisse Mewiss, Anke van Weert, Ilse de Haan, Tijke vd Loo, Tim Thomassen, Renate Thomassen, Eva van der Heijden, Stef van der Heijden, Tom Meulensteen, Martijn van Dalen, Ryan Lo-A-Njoe, Dewy Lo-A-Njoe, Gijs Packbiers, Jim van de Ven, Kaj van Engeland, Mees Schouten.